Hans en Marjan Michielsen, 11 juli 2022

Richard Proudley heeft Hans geïntroduceerd als iemand die we móesten interviewen. Het hoofd van zijn oude school, een vat vol verhalen dat iedereen enthousiast maakte voor geschiedenis. Al heeft Richard dat uiteindelijk niet als vak gekozen.

Hans en Marjan wonen in een semi-vrijstaand huis in Liesbos, tussen de busbaan en de vijver van het centrale park. Zij waren de eerste die voor dit woningtype intekenden in 1984. (Premie A, een systeem dat gezien de huidige woningnood zo slecht nog niet was.)

‘Mooi was dat we ons bij de intekening rechtstreeks konden bemoeien met het bestek. Het heeft onder andere opgeleverd dat de aanvankelijk geplande garage bij de woonkamer werd getrokken, die daardoor heel groot is.’ Dit stuk vlak bij de vijver is ruim opgezet. ‘Meer noordelijk, boven winkelcentrum ’t Paradijs zeg maar, staan de huizen veel dichter op elkaar.’

De Bosrank, andere scholen, andere wijken

Een jaar voordat hij hier kwam wonen werd Hans directeur van basisschool De Bosrank. Die school was er al voordat de bouw van Overbos begon. ‘De school begon met dertien leerlingen. We woonden toen nog in Pax, ik leidde een heel klein schooltje in Aalsmeerderbrug. Alle verschillende scholen in Overbos (rk, pc, openbaar) zaten in hetzelfde gebouw, dat toen negen permanente lokalen had. Het was slecht gebouwd, vooral slecht verwarmd, we kwamen er ternauwernood de winter door. Na een half jaar werd er een apart gebouw opgeleverd voor de pc school. Die ging toen over, met op dat moment precies vier leerlingen.’

Tijdens de oplevering van Overbos kwamen heel veel gescheiden moeders uit Haarlem hierheen. Het was dan meestal pas tijdens rapportbesprekingen dat je opeens de vader zag. ‘Of op het eindfeest. De Schotse vader van Richard heeft nog een keer de show gestolen in kilt.’

‘Er is sprake van geweest dat alle scholen in noordelijk Overbos naar Floriande zouden verhuizen. Uiteindelijk werd dat voor De Bosrank afgeblazen; de MR had het idee dat de nabije hoogspanningsmasten slechte invloed op de leerlingen zouden hebben. Het klinkt als 5G-paranoia, maar het wantrouwen werd door een onafhankelijk onderzoek bevestigd. De pc school besloot wel over te gaan. Jammer, want als buren gingen de scholen goed met elkaar om.’

‘Er kwamen ook best veel leerlingen hierheen vanuit Floriande. Op de laatste reünie waren er 200 oud-leerlingen, veel waren inmiddels ouders van kinderen die hier ook weer op school zaten. Fantastisch was dat!’

Samenwerken met De Boskern heeft de school ook vaak gedaan. Je kon er vroeger binnendoor in lopen, dan gebruikte de school wel een zaaltje daar.

De school heeft het vrij lang in het ouder wordende schoolgebouw volgehouden, maar is recentelijk gerenoveerd, net als twee van de drie andere scholen op die plek. Met hulp van Richard Proudley. ‘Afgelopen jaar is er een islamitische school bij gekomen, die nu twee klassen heeft. (Het hierboven geschetste verhaal uit de jaren tachtig lijkt zich dus te herhalen.) Deze school is voornamelijk wit; dat vinden veel mensen vreemd. De eerste Marokkaanse familie in de buurt kreeg in de jaren tachtig trouwens een warm welkom en ging ook prima op in de wijk en zijn mensen.’

Incidenten

Hans zorgde ook altijd voor godsdienstonderwijs, en/of voor onderwijs vanuit humanistisch perspectief. Het katholieke decanaat stond daar afwijzend tegenover, maar kon bij een openbare school niets afdwingen. Hans schakelde gewoon de dominee in om mooie Bijbelse verhalen te vertellen. Verhalen, geschiedenis, dát vonden de leerlingen interessant. Nu maakte hij wel één keer een heel vervelend incident mee met een ouder: ‘Die accepteerde niet dat er vragen over de islam werden gesteld bij een proefwerk “Medelanders”: “Mijn dochter gaat dat proefwerk niet maken!” Hij zocht mij zelfs thuis op en sloeg onze voordeur in. De politie kwam pas een halfuur later opdagen. De man heeft wel later zijn excuses aangeboden.’

Asociale families zijn en waren er in de buurt, en als openbare school kun je die niet weigeren. De school werd dan wel door andere scholen vooraf gewaarschuwd. ‘Het deed wel een beetje denken aan de verhalen zoals je die van Slotermeer hoorde. Maar het hoorde bij de zorg van de school. Nadeel was dat er nog geen conciërge was.’

Er zijn af en toe stevige maatregelen nodig geweest. Bijvoorbeeld toen in het stookhok een gebruikte condoom werd gevonden. Het heeft ertoe geleid dat dit hok én de fietsenstalling een slot kregen. De Bosrank werkt wel samen met MeerWaarde, vooral voor groep 8-kinderen. Wonen in appartementen?

‘Veel vrienden gaan inmiddels in appartementen wonen. Die zijn mooi, maar hebben wel vaak een lelijk uitzicht.'

'Luxere seniorenflats zijn over het algemeen wel mooi, al moeten we er zelf nog niet aan denken daar te gaan wonen. Het ruime huis en de mooie tuin houden we graag zo lang mogelijk aan.’

Mocht men hier seniorenappartementen plannen, dan lijkt ’t Paradijs de passende locatie.

‘’t Paradijs heeft nog steeds genoeg te bieden, misschien met uitzondering van de Volendammer viswinkel die verdwenen is. O, en de kaaswinkel. Het Gezondheidscentrum daar vlakbij is goed, en bereikbaar. Al kan het niet op tegen dat van Toolenburg, dat je best chique kunt noemen.’

Klachten over het openbaar vervoer hebben zij eigenlijk niet, maar misschien anderen wel: er waren drie buslijnen, nu is het er nog maar één. Al horen ze niet veel negatiefs over bereikbaarheid en ov.

Mooiste plekje

‘De grens Floriande-Overbos is erg mooi, nu de elektriciteitsleidingen ondergronds lopen. Al mag het nog nét wat groener worden daar.’

‘Aardig was om in Het lege land van Auke van der Woud te lezen dat de Haarlemmermeer in de begintijd heuvelachtig was. Dat gaf veel mensen die hierheen kwamen serieuze problemen om hun boerderij goed te laten draaien. Nu zouden we het best weer wat heuvelachtiger willen zien.’

Direct naast het huis is kort geleden het basketbalveldje opgeknapt. ‘Een groot succes. Het wordt voortdurend gebruikt. Het hele park heeft een geslaagde renovatie ondergaan een kleine tien jaar terug. Zo zijn de zitbankjes langs het pad direct aan de tuin van de familie nu een stuk verder weg geplaatst, waardoor er veel minder lawaai binnenkomt.’ Het Jongeren Ontmoetings Punt (JOP) is relatief ver weg, en het raakt hen dan ook niet persoonlijk, maar er is wel eens serieuze ruzie geweest door veel lawaai. Daarna is zelfs een speciale bijeenkomst belegd in De Boskern.

Tijden veranderen

In Aalsmeerderbrug begin jaren tachtig was Hans met twee leraren, ‘toen ik afscheid nam van de Bosrank waren het er veertig. Nu zijn het er misschien wel zestig. In Floriande staan scholen met duizend leerlingen. Ik kende de namen van alle leerlingen. Het waren er vijfhonderd, ook niet niks.

Maar duizend? Probeer die allemaal maar eens te leren kennen!’