Foto G-Rave | Dylan Hoogeboom
Veiligheidsportretten bekijk alle Processen

Veiligheidsportret 8 // Jouri

Sectie
Gesprekken
Veiligheidsportretten
Participatie
Gepubliceerd op

Jouri komt net thuis van het skatepark waar hij sinds kort met een aantal anderen is aangesteld als skatecoach. Een skatecoach houdt het reilen en zeilen van de openbare skatevoorziening in Floriade in het oog. “En dat was hard nodig. Vanmorgen was het rustig maar dat is ook wel eens anders.”

Jouri komt net thuis van het skatepark waar hij sinds kort met een aantal anderen is aangesteld als skatecoach. Een skatecoach houdt het reilen en zeilen van de openbare skatevoorziening in Floriade in het oog. “En dat was hard nodig. Vanmorgen was het rustig maar dat is ook wel eens anders.”

“Samen met een aantal andere gasten ben ik een van de aangestelde skatecoaches op het skatepark in Floriande. Een skatecoach probeert onveilige situaties te voorkomen. Dat kan bijvoorbeeld gaan om intimidatie door een groepje jongeren, maar ook het voorkomen van ongelukken. We hebben bijvoorbeeld EHBO.” Het team met skatecoaches bestaat uit vijf vrijwilligers die ervoor moeten zorgen dat het skatepark netjes en begaanbaar blijft voor de skaters. “In feite betekent skatecoach zijn dat ik daar lekker kan rondskaten, mijn ding doe en ondertussen in de boel in de gaten houd. Dat is voor mij ideaal.”

“Voor mij betekent veiligheid dat je geen angst hoeft te hebben als je buiten bent. Dat je jezelf comfortabel kunt voelen in situaties, ook thuis. Maar veiligheid is meer, dus het is ook lastig te definiëren. Je hebt naast veiligheid op straat en thuis bijvoorbeeld ook veiligheid in het verkeer. Al die verschillende dingen kan je niet op een hoop gooien. Het ene onderwerp is anders dan het andere en de ene situatie is de andere situatie niet. Ik kan me goed indenken dat het voor mensen fijn is als er straatverlichting is, maar voor mij maakt het niet veel uit. Daarom is het om lastig te definiëren wat veiligheid is. Want ik denk dat gevaar er altijd is, op veel manieren, maar voor een heel groot deel ligt het bij de mensen zelf. Een stoeptegel die losligt kan al onveilig zijn als je erover struikelt. Er zullen vast mensen zijn die dat al als onveilig bestempelen.”

“Ik ben niet echt iemand die zich snel onveilig voelt, andere mensen kijken er natuurlijk anders naar. Het gaat denk ik vooral om rekening houden met elkaar.”

Sinds de komst van de skatecoaches is de veiligheid van het skatepark behoorlijk verbeterd. “Met de coaches is de sfeer enorm veranderd. Tot niet lang geleden waren er vechtpartijen, bedreigingen of diefstallen. Er hingen daar groepjes jongeren rond die niet echt leuk bezig waren. Die waren erop uit om mensen een beetje te treiteren. Als er bijvoorbeeld een tas stond van iemand die aan het skaten was, dan gingen ze daar met z’n allen omheen staan. Dat is niet erg, maar als het jouw tas is, dan is het wel vervelend. En soms escaleerde dat soort situaties ook.”

Lokale en regionale media berichtten vaker over situaties op en rond het skatepark, bijvoorbeeld over het messengebruik onder jongeren. “Maar nu heb ik wel het idee dat het de juiste kant op gaat, en dat vind ik fijn. Dat skatepark ligt bij mij om de hoek, dus gaat zo’n plek gaat mij, als bewoner en als skater, aan het hart.”

“Als wij vroeger aan het skaten waren, kan ik me best voorstellen dat het intimiderend overkwam op sommige mensen. Toen waren wij de hangjongeren’. Dan dronken we een biertje of we experimenteerden met drugs. Toen werden wij, net als de jongeren van nu, ontweken door bewoners. Maar er waren ook bewoners die er relaxed mee omgingen. Er was bijvoorbeeld een oudere man die langs kwam om de lege bierflesjes op te halen en wat met ons te praten. Voor hem waren wij niet intimiderend. Zelf ben ik ook meer van zo’n benadering; mensen op een vrolijke manier aanspreken. En natuurlijk, soms vertrouw je een groepje mensen niet, maar ik probeer ze altijd positief aan te spreken. Dan haal je de angel eruit, heb je de situatie ontladen en iedereen gaat weer over tot de orde van de dag. Je weet nooit zeker of ze daar op een normale manier op reageren. Ik heb een keer meegemaakt dat iemand onder invloed van lachgas helemaal doordraaide nadat ik hem aansprak. Dan kan je die situatie niet ontladen en dan onttrek ik me er snel weer aan.”

“Er is altijd een reden te bedenken om je onveilig te voelen, maar het is lang niet altijd nodig.”

Persoonlijke aanpak

“Dat is wat en hoe ik het doe op het skatepark. Ik zie dat dat helpt en dat het de goede kant op gaat. Dat vind ik fijn om te zien. Ik probeer te praten met de jongeren, want uiteindelijk zijn het gewoon pubers. En pubers nemen niet altijd de juiste beslissing. Ik ben ook jong en onbezonnen geweest en uiteindelijk ben ik goed terechtgekomen. Ik denk dat het grootste deel van de jongeren die nu als vervelend worden bestemd uiteindelijk ook goed terecht komt."

"Wel maak ik me zorgen over het feit dat steeds meer jongeren met messen rondlopen. Dat speelt altijd wel in m’n achterhoofd als ik met ze in gesprek ga. Want voor je het weet flipt er eentje en dan ben je zelf het haasje. Al probeer ik altijd te de-escaleren, er is een bepaalde spanning in zo’n situatie. En dat gebeurt echt niet alleen met jongeren. Ook volwassenen bedreigen en beledigen mij als ik ze aanspreek op de onveilige situatie die hun driejarige kind met driewieler veroorzaakt op het skatepark. Ik heb zelf m’n elleboog gebroken omdat ik een klein kind moest ontwijken dat daar vrolijk aan het spelen was. Hoewel het duidelijk op de borden staat aangegeven, laten ouders het toch toe. Daar spreek ik ze wel op aan. Altijd vanuit het oogpunt van veiligheid voor de kinderen. Maar die ouders kunnen dan echt losgaan tegen mij. Er is zoveel onbegrip terwijl ik juist probeer bewustwording te kweken.”

“Als ik kijk naar de gemeente Haarlemmermeer, dan denk ik dat ze goed bezig zijn. De handhaving, politie, jongerenwerkers, Meerwaarde en de buurthulp werken samen. Dat werkt naar mijn idee echt heel goed en dat draagt bij aan de veiligheid. Wat ze doen is intensief uitzoeken wie die jongeren zijn. In kaart brengen uit welke individuen de groep bestaat en waarom zij die onveilige situaties creëren."

"Ik vind het positief dat wordt uitgezocht wat de beweegredenen zijn en hoe we die jongeren kunnen helpen op een veilige manier deel te laten nemen aan de maatschappij. Want puberende jongeren zullen nooit in hun eentje overlast veroorzaken. Maar als zij in een groep zijn wel. Daarom moet je erachter komen, wat is de dynamiek in die groep? Zijn er jongeren met problemen thuis? Vervelen ze zich? Dat is echt goed opgepakt door de gemeente, maar we moeten er niet in doorslaan. Want niet elke groep is een verschrikkelijke groep jongeren. Het nieuws verspreidt zich supersnel en daarmee zijn vooroordelen sneller gemaakt. Als je op het nieuws hoort dat jongeren steeds meer messen bij zich dragen, dan betekent het niet dat elk groepje jongeren messen op zak heeft. Het messengebruik is wel degelijk een aandachtspunt. Daar zijn zeker stappen in te maken, maar je kan uiteindelijk slechts tot op een zekere hoogte garanderen dat iemand geen (steek)wapen bij zich draagt. Het gaat er dus ook om hoe jij zelf naar die groep kijkt. Als je de hele dag hoort dat jongeren onveilig zijn, dan ben je er ook mee bezig. Dan ga je van elke willekeurige puber denken dat-ie een mes bij zich draagt. Dat is natuurlijk helemaal niet zo."

“Uiteindelijk is veiligheid een samenspel van mensen onderling.”